Kısa ömrüm karanlık ve yanlızlıkla geçti
Bu hafta hayatımın son günleri
Ve ben hala yanlızım
Biliyorum ömrümün sonları
Aylardan kasım dışarısı bembeyaz kar.
Ölünce kar mı kaplayacak üstü mü?
Gelecekler mi cenazeme?
Ölürsem kim kaldıracak tabutu mu?

Korku düşüyor içime,
Şimdi ölsem öldüğüm bilinecek mi?
Belki ben bu evde sönerim,
Yok bu kadar yanlızlık yeter
Kalkıp gezmeliyim son birkez mahallemi
Senelerdir yüzüne bakmadığım aynalarda yüzüme bakayım.
Bu ben miyim?
Yanlızlık beni sırtımdan vurmuş senelerce.

Hemen dışarı çıkmalıyım
Hayır ölümüm son birkez izin ver bana.
Şimdi olmaz şimdi değil,
Geç çok geç...
Gözlerim kararıyor,
Bir ürperti içime sezdi
Ecelim yanlızlığı terkimde geldi.